فراز 13 از دعای 37 ( رحمت گستردۀ خدا )

اما از او در مورد چيزى كه از روزى تو خورده و با آن بر طاعت و عبادت تو نيرو و توانايى به دست آورده، خواستار عوض نشدى. و او را درباره‌ى وسايل و اسبابى كه با بكارگيرى آنها به سوى آمرزش تو وسيله جويى كرده مناقشه و سخت‌گيرى نكرده‌اى. و اگر با او چنين رفتارى مى‌كردى همه‌ى آنچه را كه براى آن رنج برده و تمامى آنچه را كه در آن كوشش و سعى كرده بود به عنوان جزاى لطف و منتى كوچك، از سوى تو به حساب نمى‌آمد و پيوسته در پيش تو نسبت به ساير نعمتها بدهكار بود. پس كى چنين بنده‌اى چيزى از اجر و ثواب تو را سزاوار مى‌شد؟!نه! كى؟!

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.