فارسی
فراز 13 از دعای 37 ( رحمت گستردۀ خدا )
ثُمَّ لَمْ تَسُمْهُ الْقِصَاصَ فِيما أَكَلَ مِنْ رِزْقِكَ الَّذِي يَقْوَى بِهِ عَلَى طَاعَتِكَ ، وَ لَمْ تَحْمِلْهُ عَلَى الْمُنَاقَشَاتِ فِي الآْلَاتِ الَّتِي تَسَبَّبَ بِاسْتِعْمَالِهَا إِلَى مَغْفِرَتِكَ ، وَ لَوْ فَعَلْتَ ذَلِكَ بِهِ لَذَهَبَ بِجَمِيعِ مَا كَدَحَ لَهُ وَ جُمْلَةِ مَا سَعَى فِيهِ جَزَاءً لِلصُّغْرَى مِنْ أَيَادِيكَ وَ مِنَنِكَ ، وَ لَبَقِيَ رَهِيناً بَيْنَ يَدَيْكَ بِسَائِرِ نِعَمِكَ ، فَمَتَى كَانَ يَسْتَحِقُّ شَيْئاً مِنْ ثَوَابِكَ لَا مَتَي
وانگهى او را در برابر آنچه از روزى تو خورده و بر طاعت تو توانايى يافته تقاص نكرده‌اى، و با او نسبت به ابزارى كه با به كار بردن آنها به آمرزش تو نايل آمده مناقشه و سخت‌گيرى ننموده‌اى، و اگر با او چنين مى‌كردى، اين تقاص و حساب كشى همه آنچه را كه او برايش زحمت كشيده و كل آنچه را كه در راه آن تلاش نموده به عنوان جزاى كوچك‌ترين لطف و بخشش تو از ميان مى‌برد، و خودش در پيشگاه تو در گرو ساير نعمت‌هايت بر جاى مى‌ماند. پس كى چنين بنده‌اى مستحق ثوابى از سوى توست ؟! هرگز، هيچ گاه!
استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - محمد بن سلیمان تنکابنی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
