فراز 14 از دعای 37 ( عذاب و کیفر گنه‌کار )

پروردگارا باز اين حال اهل طاعت و عبادت بود (كه هر ثواب و اجر و هر نعمت به آنها دادى صرف لطف و كرم و احسان بود) اما با اهل عصيان هم كه مخالفت امر و نهيت كردند (با آنها هم كرم كردى و) تعجيل در عقاب و انتقامشان نفرمودى تا آنكه حال نافرمانى و عصيانشان را بدل به توبه و انابه كنند تا به روى به عفو و كرم ببخشى و از او درگذرى و البته آن بنده عاصى (كه با امر و نهيت مخالفت ورزيده) در اولين مرتبه كه به معصيت اهتمام مى‌كرد بر تمام عقاب و انتقامى كه براى همه‌ى خلق مهيا كردى بدون مهلت مستحق و سزاوار بود

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.