فراز 6 از دعای 37 ( پاداش عظیم الهی )

خداوندا، سپاس اندك بندگان را پاداش بسيار و در برابر اطاعت اندك مزد و ثواب فراوان عنايت مى‌كنى، تا آن جا كه گويا شكرگزارى بندگانت كه بدان سبب پاداششان را واجب ساخته‌اى و جزايشان را عظيم ساخته‌اى امرى است كه آنان توان امتناع از اين سپاس را دارند و قدرت امتناع به دست آنان است، نه تو، لذا به آنان پاداش عنايت كرده‌اى يا اين كه گويى سبب آن شكر به دست تو نبوده و لذا آنان را جزا داده‌اى. (ولى همه مى‌دانيم كه چنين نيست.)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.