فراز 6 از دعای 37 ( پاداش عظیم الهی )

اندك كارى را كه بپذيرى (يا: اندك شكرى را كه از تو شود) سپاس مى‌نهى، و اندك طاعتى را كه از تو به عمل آيد پاداش مى‌دهى، تا جايى كه گويا شكرگزارى بندگانت- كه بدان خاطر به آنان پاداش مى‌دهى و اجر عظيم به آنان عطا مى‌كنى- امرى است كه توا ن بجا آوردن يا نياوردنش در اختيار آنهاست و تو مدخليتى ندارى، از اين رو پاداششان مى‌دهى، و يا سبب آن به دست تو نبوده، و به اين خاطر جز ايشان مى‌دهى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.