فراز 6 از دعای 37 ( پاداش عظیم الهی )

كارها و سپاسگزارى‌هاى ناچيزى را كه بپذيرى، حق‌شناسى مى‌كنى، و بر اطاعتهاى اندك، پاداش بسيار مى‌دهى، چنان كه گويى سپاسگزارى بندگانت كه مزدشان را بر خود لازم دانستى و برتر از سزاواريشان پاداش دادى، كارى بوده كه بى‌مشيت تو مى‌توانسته‌اند از انجام دادن آن باز ايستند و براى همين، ايشان را پاداش داده‌اى؛ يا گويى كه توفيق اين شكرگزارى، به دست تو نبوده و از اين رو، اجرشان عطا كرده‌اى. نه، چنين نيست اى خداى من.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.