فراز 7 از دعای 37 ( عطای خداوند به بندگان )

بلكه اى خداى من! تو مالك امر و كارشان بوده‌اى پيش از آن كه ايشان مالك عبادت و اطاعت تو گردند و تو پيش از اين كه به طاعت و فرمان بردارى تو اقدام كنند ثواب و مزدشان را فراهم كرده بودى و اين از آن روى است كه سنت و روش تو اعطاى فضل و عادت تو نيكى كردن و راه تو عفو و گذشت مى‌باشد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.