خدايا! اين رفتار را در حق كسى انجام مىدهى كه بيم و ترسش از تو بيشتر از طمعش نسبت به توست و نااميدىاش از نجات شديدتر از اميدش به رهايى است؛ نه اينكه نااميدىاش به خاطر يأس از رحمت تو و يا طمعش از روى غرور به كرمت باشد، بلكه به خاطر كمى اعمال خويش در ميان گناهان و ضعيف بودن دلايلش در مورد كارهايى است كه انجام نداده است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.