چنان درودى كه باعث شود به آنچه در اختيار توست بر ايشان مايه اميد و اطمينان و طمع شود و آنچه نزد خلق توست و به بندگانت عطا كردى آنها را به تهمت وادار نسازد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.