فراز 7 از دعای 4 ( رضوان الهی پاداش اهل ایمان )

خداوندا! در دستگاه خداوندى تو خللى راه نيابد و ذات اقدس و اعلاى تو را عارضه فراموشى فرا نگيرد. خداوندا! اين زحمتها و رنجها را با رحمتها و مرحمتهاى خويش پاداش فرماى. به خاطر تو ترك گفته‌اند آنچه را كه ترك گفته‌اند و در راه رضاى تو پذيرفته‌اند آنچه را كه پذيرفته‌اند. با رسول اكرم تو قدم به قدم راه پيموده‌اند و نفس به نفس مردم را به جانب تو خوانده‌اند. پروردگارا! سعى اين قوم را مشكور بدار و به مشقتها و محروميتهايشان پاداش خير ارزانى فرماى. در وطن بر آنان خوش همى گذشت اما رضاى تو همى جستند و دور از وطن با ناخوشيهاى غربت همى ساختند. در وطن عزيز بودند ولى براى تو ذلت غربت را بر عزت وطن رجحان دادند زيرا همى خواستند كه در درگاه تو عزيز باشند و از پيشگاه تو عزت بينند. در ديار وطن كس را يارا نبود كه بر آنان جور براند اما اين قوم رضا نداشتند كه در محيط كفر به سر برند، رو به بلاد هجرت نهادند و از زيردستان ظلم و ستم ديدند و در اين ظلم و ستم كه به خاطر تو مى‌كشيدند لذت فراوان مى‌بردند.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.