بارى چون اجل و مرگ را از آسمان عنايت بر ما فرود آوردى (كرم كن و) به ديدار چهره مرگ (كه به حقيقت ديدار تست) ما را سعادتمند (و شاد خاطر) و مانوس با آن جهان گردان و در آن حال كه به مهمانى مرگ آمديم در آن حال ما را شقى و محروم (از لذات انس و الفت با حضرتت) مگردان و ديدار مرگ را و زيارت جمال او را موجب بدبختى و خذلان ما قرار مده بلكه مرگ را بر ما درى از درهاى مغفرت و كليدى از كليدهاى رحمت (و دار نعمت ابد) خود مقرر فرما
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.