درود تو بر احمد و خاندان
كه هستى شرف يافت از نامشان
كلام تو سازيم آويز جان
زده چنگ خود را به اين ريسمان
در آنجا كه رخ مىدهد اشتباه
به ميزان قرآن شناسيم راه
تباهى چو جويند در سايه سار
كتاب تو باشد دژى استوار
چو صبح سپيدش شود نور خيز
ز تاريكى از آن بيابد گريز
گر از غير قرآن كسى راه جست
بماند كه هرگز نيايد درست
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.