ايمان آوردم به كسى (خدائى) كه به وسيلهى تو تاريكيها را روشن كرد، و به سبب تو مشكلات امور را آشكار ساخت، و تو را نشانهاى از نشانههاى پادشاهى (استيلاء و غلبهى) خود و نشانهاى از نشانههاى قدرت و توانائيش (بر همه چيز) قرار داد، و تو را خدمتگزار و فرمانبردار كرد با فزونى (نور و روشنائى مانند شب چهاردهم ماه) و به كاستن (آن مانند شب يكم ماه) و به طلوع و هويدا شدن (در بالاى افق) و به غروب و پنهان گشتن (در زير كرانهى آسمان) و به روشن گرديدن (از خورشيد، يا روشن نمودن) و تيرگى (بر اثر حائل شدن زمين ميان ماه و خورشيد، يا تيره ساختن كه آن بر اثر حائل شدن جرم ماه است ميان ما و جرم خورشيد، ولى درستتر آنست كه گفته شود: و به روشن شدن و تيرگى) در همهى آن حالات و چگونگيها تو او را فرمانبردار و به سوى اراده و خواستهاش شتابكنندهاى
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.