به آنكس كه از فروغ تو تيرگيها را روشن ساخت و در سايهى تو غبار ابهام را از كوه و دشت بزدود و تو را آيتى از آيات محكمهى خويش قرار داد و به روشنائى تو علامت ديگرى بر علامتهاى قدرت و سلطنت خود برافزود و تو را گاهى در نقص و گاهى در كمال، گاهى در طلوع و گاهى در غروب گاهى درخشان و گاهى منخسف به جلوه انداخت ايمان دارم. تو در طلوع و افول و انخساف و درخشش و نقص و كمال متعبدانه از فرمان آفريدگار متعال اطاعت همى كنى و جز مشيت علياى الهى مشيت و ارادتى ندارى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.