من ايمان آوردهام به خدايى تاريكىها را به (نور) تو روشن كرد، و ناديدنىهاى ابهام برانگيز را (به فروغ تو) آشكار ساخت، و تو را نشانهاى از نشانههاى سيطره و چيرگى خود، و آيتى از آيات قدرت و توانايى خويش قرار داد، و تو را (در همهى حالات چه) در كمال و (چه در) نقصان و (چه به هنگام) طلوع و (يا به گاه) غروب و افول و (چه در نهايت) روشنايى و (يا در زمان) خسوف و گرفتگى (بنا به ارادهى خويش) به كار گرفت و تو در تمامى اين احوال رام و فرمانبر او بودى و به ارادهى او در شتاب.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.