و سپاس خدائى را سزاست كه ما را به دينش اختصاص داده و به مذهبش مخصوص نمود، و در راههاى نعمتش سير داد، تا به منتش آن را تا كسب خشنوديش بپيمائيم، ستايشى كه آن را از ما پذيرفته و به وسيلهى آن از ما خشنود گردد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.