فراز 2 از دعای 44 ( ورود به راه‌های احسان پروردگار )

حمد و سپاس خداى بى‌همتائى را سزاست كه به ما دين خويش بخشيد، و ما را ملت ويژه خويش گردانيد، و به راههاى احسانش ما را روان ساخت، تا پوياى اين راه شويم و به فضل و رضايش برسيم. بدينسان او را حمد و ستايش كنيم كه آنرا از ما بپذيرد و به خاطر آن از ما راضى و خشنود شود.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.