فراز 2 از دعای 44 ( ورود به راه‌های احسان پروردگار )

و سپاس و ستايش خداى را كه دينش را به ما هديه كرد، و ما را به آيين خويش ويژه داشت، و در راه‌هاى احسانش به راه انداخت تا به من و بخشش او راه خشنوديش را بپوييم؛ سپاس و ستايشى كه از ما بپذيرد، و بدان سبب از ما خشنود گردد.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.