فراز 12 از دعای 45 ( معامله پرسود با خداوند )

به سودا كه كردى تو با بندگان گرفتى متاع و فزودى بر آن كه در دادن و بستدنها كه بود رسانى به كالا فروشان تو سود چو در كوچ آرند بر تو گذار شوند از تو و لطف تو رستگار تو خود گفتى اى نام تو برقرار كه هر نيك را ده كنى در شمار و ليكن خطايى اگر سر زند محال است كيفر فراتر زند

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.