فراز 17 از دعای 45 ( خدا را سپاس تا آنجا که در سپاسش راهی یافت شود )

و اگر يكى از آفريدگان تو ديگرى را رهنمائى كرده بود به مانند آنچه تو آنان را ره نمودى سزاوار ستايش بسيار بود و او را به نيكى ياد مى‌كردند و منت داشتند و به هر زبان ثنا مى‌گفتند. پس سپاس تو را به هر طريقى كه توان سپاس تو گفت و به هر لفظى كه شكر تو توان گذارد و به هر معنى كه انديشه بدان راه يابد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.