فراز 18 از دعای 45 ( دریای نعمت و عطای پروردگار )

اى كه به سبب احسان و فضل بر بندگان ستايش مى‌شوى و آنان را غرق انعام و احسان خود مى‌كنى. چه آشكار است نعمت تو بر ما و چه فراوان است ريزش عطاهاى تو بر ما و چه بسيار كه ما را به نواخت احسانهاى خود مخصوص مى‌گردانى!

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.