فراز 4 از دعای 45 ( خدایی که مجازاتش عدالت است )

نعمت و بخشش تو در آغاز است (در برابر كردار نيست كه شخص به آن مستحق و سزاوار گردد، بلكه بى‌سابقه‌ى استحقاق است) و عفو و گذشت (از گناهان) احسان و نيكى كردن بدون علت و سبب است (نه آنكه واجب باشد) و عقوبت و كيفرت (گناهكاران را) عدل و داد است (چون ظلم از خداى تعالى محال است، چنانكه در قرآن مجيد «س 18 ى 49» فرموده: و لايظلم ربك احدا يعنى و پروردگار تو كسى را ستم نخواهد كرد) و حكم و فرمانت خير و نيكو است (اگر چه مصلحت آن بر ما پنهان باشد)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.