بار خدايا پس (به سبب عمل در آن) تو را است سپاس در حالى كه به بدكردارى اقراركننده و به تباه ساختن (تقصير در اعمال) اعترافكنندهايم، و پشيمانى حقيقى دلها و عذر خواستن زبانهامان كه از روى راستى است براى تو است، پس ما را بر (اعتراف به كوتاهى در اعمال و پشيمانى از) تقصير كه در آن ماه به ما رسيده اجر و پاداش ده (كسى كه تقصير و نقص خود را بشناسد، در صدد خضوع و فروتنى و ذلت و خوارى برآيد و چون عبادتى بالاتر از آن نيست، از اينرو درخواست پاداش براى آن مىنمايد، حضرت امام محمد باقر- عليهالسلام- به يكى از اصحاب خود فرمود: لا اخرجك الله من النقص و التقصير يعنى خدا تو را از نقص و تقصير «از اين كه طاعتت را اندك و خود را كوتاهىكنندهى در اعمال بدانى» خارج نسازد) پاداشى كه به وسيلهى آن خير و نيكى خواسته شده را دريابيم، و اندوختههاى گوناگون را كه بر آن حريص و آزمنديم عوض بستانيم