فراز 5 از دعای 45 ( خدایی که عطایش را به منّت آلوده نمی‌کند )

اگر عطاء و بخشش نموده‌اى عطايت را به منت (بيان كردن نيكى به طورى كه دل را مى‌شكند مانند گفتن چنين به تو عطا كردم يا چنين براى تو بجا آوردم) نياميخته‌اى، و اگر منع كرده بازداشته‌اى منعت از روى ستم نبوده (زيرا عطاء و منع خداوند سبحان از روى حكمت و عدل است پس منع او ستم نيست)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.