و ما را نزد خويش از توبهكنندگانى قرار ده كه محبت و دوستيت را براى آنها واجب و لازم نمودهاى (اشاره به قول خداى تعالى «س 2 ى 222»: ان الله يحب التوابين يعنى خدا توبهكنندگان را دوست دارد «آنها را از رحمت خود بهرهمند گرداند») و از ايشان بازگشت به طاعت و فرمانبريت را پذيرفتهاى (اشاره به قول خداى تعالى «س 9 ى 104»: ان الله هو يقبل التوبه عن عباده يعنى خدا است كه او توبهى بندگانش را مىپذيرد) اى عادلترين عدالت دارندگان (همهى اقوال و افعال و احكام خداوند متعال بر وفق نظام كل و حكمت و مصلحت است و افراط و تفريط در آنها راه ندارد و جز او هر چند در عدل و دادگرى كوشش نمايد محال است كه همهى اقوال و افعال و احكامش طبق نظام كل و خارج از افراط و تفريط باشد، از اين رو خداوند سبحان عادلترين عدالت دارندگان است، و مناسبت بيان اين جمله در اينجا براى آنست كه چون خداوند محبت و دوستيش را براى توبهكنندگان واجب و لازم نموده و بازگشت كسى كه به طاعت و فرمانبرى او بازگردد را پذيرفته و همهى بندگان در عبوديت و بندگى و روآوردن به سوى او يكساناند و درخواستكننده يكى از آنان است، پس خداى عزوجل عادلتر از آنست كه گروهى را به آن اختصاص دهد و برخى را از آن بىبهره گرداند)
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.