و كسى كه معصيت و نافرمانى تو را كرده با او به بردبارى رفتار نمودهاى، و كسى را كه به خود قصد ستم نموده مهلت دادهاى، تو ايشان را به بردبارى خود مهلت مىدهى تا هنگام رجوع و بازگشتن، و در مواخذه و كيفر ايشان شتاب نمىكنى تا هنگام توبه، براى اينكه هلاك شوندهى ايشان برخلاف رضاى تو هلاك نشود، و بدبختشان به وسيلهى نعمت تو بدبخت نگردد، مگر پس از عذر بسيار داشتن، و پس از حجت و برهان پى در پى بر او فرستادن، اى بخشنده و بزرگوار عفو و گذشتت از روى كرم و بخشش است، و بهرهاى است از مهربانى تو اى بردبار.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.