با گنه پيشگان به بردبارى روبهرو شوى، و به كسانى كه سر آن دارند كه به خويش ستم كنند مهلت دهى باشد كه با اين مدارا به سويت بازگردند و در مؤاخذشان نمىشتابى بادا كه روى به تو آرند. تا آن كه لايق هلاك است گرفتار عذاب نگردد، و آن كه سزاوار فلاكت است به آن دچار نشود، مگر پس از اين كه عذر بسيار به او داده باشى و حجت بىشمار بر او داشته باشى، كه اين لطفى از سرچشمه عفو تو باشد اى بخشنده بزرگوار و تحفهاى است از گنج عطوفتت اى بردبار.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.