فراز 19 از دعای 46 ( حجّت و پادشاهی استوار و همیگشی الهی )

حجت و دليل تو پابرجا است كه باطل نمى‌شود، و سلطنت و پادشاهيت ثابت و هميشگى است كه نيست نمى‌گردد، پس عذاب هميشگى كسى را است كه از تو برگشته، و نوميدى خواركننده كسى را است كه از تو نوميد گرديده، و بدبختترين بدبختى براى كسى است كه به (كرم و بخشش) تو مغرور و فريفته و (بر معصيت و نافرمانيت) جرات نموده دلير شود (زيرا كريم هرگاه به كسى بى‌عوض و غرضى نعمت داد و او را به چيزى امر نمود و او معصيت و نافرمانيش كرد و شكر نعمتش را بجا نياورد لازمه‌ى كرمش چشم‌پوشى از گناه او نمى‌باشد)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.