فراز 20 از دعای 46 ( عدالت در مجازات الهی )

(بدا به حل او كه) در اثر عذاب تو دچار دگرگونى بسيار شود، و سرگردانى و آشفته حال طولانى او به هنگامى كه كيفر تو را تحمل مى‌كند، و چه دور است فرجام كار او از گشايش و چه نااميد است از اين كه به آسانى (از بند عذاب تو) رهايى يابد و تمامى اين كيفرهايى كه مى‌بيند بر اساس داورى عادلانه‌ى توست و تو در حق كسى ظلم روا نمى‌دارى، و به موجب انصاف و دادگرى توست و تو به كسى ستم نمى‌كنى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.