فراز 25 از دعای 46 ( اراده و قدرت مطلق خداوند )

پس (چون حال چنين است) اينك منم كه آمدن به درگاه تو را قصد مى‌كنم، و عطا و بخشش نيكو از تو مى‌خواهم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و رازم را بشنو، و دعا و درخواستم را روا ساز، و روزم را به نوميدى به پايان مرسان، و در خواهشم دست رد و منع بر پيشانيم مزن (مرا نوميد مگردان) و رفتنم را از نزد خود و بازگشتنم را به سويت گرامى دار، زيرا تو به آنچه بخواهى گرفتار سختى نمى‌شوى، و از آنچه از تو خواسته شود ناتوان نيستى، و تو بر هر چيز توانائى، و انتقال (از معاصى) و توانائى (بر طاعت براى ما) نيست جز به يارى خداى بلند مرتبه‌ى بزرگ (كه خردها از درك حقيقت ذات او فرومى‌مانند).

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.