فراز 110 از دعای 47 ( راز و نیاز با خدا )

و تنها به سر بردن به مناجات و راز و نياز با تو را در شب و روز براى من آراسته گردان (نيكوئى آن را برايم آشكار ساز. به يكى از بندگان خدا كه تنها به سر بردن را از براى خود گزيده بود گفتند: چه تو را به تنهائى شكيبا گردانيد؟ گفت: من تنها نيستم! من همنشين پروردگارم- عزوجل- هستم، هرگاه بخواهم او با من سخن گويد كتاب او «قرآن مجيد» را مى‌خوانم، و هرگاه بخواهم من با او سخن گويم نماز مى‌خوانم)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.