و آن روز كه براى ديدار خويشم برمىانگيزى مرا در پيش دوستانت رسوا مگردان و يادت را از خاطرم مبر و شكرت را از من سلب مكن، بلكه در حالات سهو و هنگامى كه نادانان دستخوش غفلت مىشوند سپاس خود را ملازم جانم فرما و الهامم بخش كه در برابر آنچه عطايم دادهاى ثنايت گويم و بر آنچه به سويم فرستادهاى از در اقرار درآيم