و روزى (قيامت) كه مرا براى ديدار خود (حساب و بازپرسى) برانگيزى (زنده كنى) خوار و شرمنده مكن، و در جلو دوستانت (انبياء و اوصياء- عليهمالسلام- و بندگان شايسته و پرهيزكار) رسوايم مگردان، و ياد خود را از يادم مبر (چيزهائى كه بر اثر انجام ندادن فرمانت و پيروى از هواى نفس موجب نسيان و فراموشى از تو است از من دور ساز) و شكر و سپاس خود (توفيق بندگيت) را از من زايل مكن، بلكه آن را در حالات فراموشى هنگام فراموشيهاى نادانان به نعمتهايت هميشه با من قرار ده، و به من الهام كن كه بر آنچه مرا عطا كردهاى ستايش نمايم، و به آنچه به من نيكوئى نمودهاى اقرار كنم