و روزى كه مرا براى ديدار خود برانگيزى خوارم مگردان و در جلو دوستانت (انبياء و اولياء و صلحاء) رسوايم مكن، و ذكر خود را از يادم مبر، و شكر و سپاس خود را از من زايل نگردان، بلكه آن را در حالات فراموشى هنگام فراموشيهاى نادانان به نعمتهايت هميشه با من قرار ده، و به من الهام كن كه بر آنچه مرا عطا كردهاى ستايش نمايم و به آنچه به من نيكوئى نمودهاى اقرار كنم،