فراز 114 از دعای 47 ( شکر و یاد خدا )

در آن روز، آن روز ديدار تو كه بايد نهم بر زمين بار تو در آن روز كز هر طرف كرده سر نبى و وصى نيز قوم دگر خدايا ميفكن به رسواييم فراموشيم، ناشكيباييم ز يادم مبر شكر انعام خويش كه سرشار سازم از آن جام خويش به هنگام غفلت كه هر جاهلى برد نعمت از ياد از غافلى فكن در دلم تا نيايش كنم تو و نعمتت را ستايش كنم به من آنچه بخشيده‌اى از كرم به پيش همه بر زبان آورم

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.