به هنگام نيازمنديم به تو خوارم، و بدان اعمال كه- از روى خود پسندى- به درگاهت آوردهام تباهم مكن و مرا چونان دشمنانت از درگهت مران، كه من در برابرت تسليمم، حجت را از آن تو مىدانم، تو به بخشايش سزاوارترى، به نيكى عادت دارى، پرهيزگارى را سزاوارى و همواره آموزگارى، تو به بخشايش سزاوارترى تا به عقوبت كردن، توبه پوشاندن نزديكترى تا به افشا ساختن.