فراز 117 از دعای 47 ( زندگی پاکیزه )

پس زنده‌ام بدار به حياتى نيكو كه بر اساس دلخواه من باشد و به همه‌ى آنچه را كه دوست دارم برسم؛ ولى به كارى دست نزنم كه تو آن را ناپسند مى‌شمارى يا مرتكب چيزى نشوم كه تو از آن نهى كرده‌اى؛ و مرا بميران مانند آن كسى كه نور و فروغش از پيشاپيش و از جانب راستش حركت مى‌كند و نور مى‌افشاند.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.