و اوائل نعمتهايت را دربارهام، به اواخر آن، مقرون ساز (و پيوسته و مستمر گردان)، و فوائد ديرينهات را با تازههاى آن، توام فرما، و آن قدر مهلتم مده كه سنگدل شوم، و به مصيبتى كوبنده، دچار مساز كه آبرويم برود، (و بىارزش گردم)، و به حقارتى گرفتار مكن كه قدرم از اين رهگذر، كاسته شود، و نه به عيبى كه به سببش منزلتم مجهول ماند،