نعمتهاى آغازينت را با نعمتهاى پسين، و عطاياى ديرينه را با نو پديدش برايم توأم ساز. مرا چنان مهلت مده كه قلبم قساوت يابد و به بلايى پرآوازه دچارم مكن كه آبرويم رود. به حقارتى فرومايه درميفكنام كه منزلتم كوچك گردد، و به عيبى گرفتارم مساز كه بدان مايه و پايهام مجهول ماند.