فارسی
فراز 124 از دعای 47 ( پناه بردن به خدا از سرکشی و کیفر )
وَ لَا تَذَرْنِي فِي طُغْيَانِي عَامِهاً ، وَ لَا فِي غَمْرَتِي سَاهِياً حَتَّى حِينٍ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ ، وَ لَا نَكَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ ، وَ لَا فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ ، وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِيمَنْ تَمْكُرُ بِهِ ، وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي ، وَ لَا تُغَيِّرْ لِي اسْماً ، وَ لَا تُبَدِّلْ لِي جِسْماً ، وَ لَا تَتَّخِذْنِي هُزُواً لِخَلْقِكَ ، وَ لَا سُخْرِيّاً لَكَ ، وَ لَا تَبَعاً إِلَّا لِمَرْضَاتِكَ ، وَ لَا مُمْتَهَناً إِلَّا بِالِانْتِقَامِ لَكَ .
مرا سرگشته در وادى طغيان رها مكن، و تا دم مرگ در گرداب جهل و بى‌خبرى مگذار، و مايه‌ى پند و عبرت ديگران مخواه، و موجب گمراهى آن كس كه به من مى‌نگرد مساز، و با من مثل كسانى كه با سلامت و نعمت مهلتشان داده‌اى، رفتار مكن، و ديگرى را به جاى من برمگزين، و نام مرا از دفتر نيكان مزداى، و پيكر مرا به آفت‌هاى اين جهانى و آتش آن جهانى دگرگون مساز، و مرا مضحكه‌ى آفريدگان و مسخره‌ى درگاه خود مكن، و چنان كن كه جز در پى خشنودى تو نروم، و جز براى انتقام گرفتن از دشمنان تو، خود را به رنج نيفكنم.
استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - سيد احمد سجادی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
