فراز 125 از دعای 47 ( طلب بخشش و گشایش و توانگری )

و زلال سرد (و گواراى) عفو و شيرينى رحمت خود را به من بچشان و رايحه‌ى جان فزاى خود و بهشت پر از نعمت خويش را نصيبم فرما، و از لذت آسودگى خيال بهره‌ورم ساز تا با فراغ بال به آن چه دوست دارى سرگرم شوم و به انجام عملى كه مرا به تو نزديك مى‌سازد بپردازم، و هديه‌اى از هديه‌هاى خود را براى من بفرست؛

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.