فراز 130 از دعای 47 ( پاک‌دامنی و آرامش و سلامت همه جانبه )

و دلم را به آنچه كه نزد تو است با اطمينان، و اراده و قصدم را براى آنچه كه به خاطر تو است فارغ و آزاد گردان. و مرا به چيزى كه دوستان ناب و خالصت را به آن وامى‌دارى، وادار. و به وقت بى‌خبرى و غفلت عقلها، دلم را از فرمانبرى و طاعتت سيراب ساز. و براى من بى نيازى، پاكدامنى، آسايش، تندرستى، صحت، گشايش، آرامش و عافيت را فراهم نما.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.