فراز 19 از دعای 47 ( توحید و یگانگی خدا )

توئى آنكه پايانى براى تو نيست تا (به آنجا) محدود و منتهى گردى، و (در عقول و اوهام) مصور نشده‌اى تا موجود و دريافته شوى (زيرا محدود و مصور شدن مستلزم محل و تركيب است، و محل و تركيب از لوازم جسم است، و خداوند سبحان جسم نيست) و والد نبوده و فرزندى نياورده‌اى تا مولود و زائيده شده باشى (معنى اين جمله اين نيست كه هر كه والد باشد مولود هم خواهد بود تا گفته شود اين سخن درست نمى‌باشد، زيرا حضرت آدم- عليه‌السلام- والد بود و مولود نبود، بلكه معنى آن اينست كه چون ولد و فرزند آنست كه منفصل و جدا شود از ديگرى كه مانند او است، و ثابت شده كه خداى تعالى را مثل و مانندى نيست پس والد نبوده و فرزندى نياورده و به همين معنى مولود هم نخواهد بود، و الله اعلم بمقاصد اوليائه)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.