فراز 2 از دعای 47 ( احاطۀ مطلق خدا )

بار خدايا، حمد باد تو را، اى پديد آورنده‌ى آسمانها و زمين، اى صاحب جلالت و عظمت، اى مهتر مهتران، اى معبود هر معبود، اى آفريننده‌ى هر موجود، اى خداوندى كه چون همگان از ميان بروند تو باقى هستى، خدايى كه هيچ چيز همانندش نيست و هيچ چيز از حيطه‌ى علم او بيرون نيست و او بر هر چيز احاطه دارد و هر چيز را نگهبان است.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.