فراز 2 از دعای 47 ( احاطۀ مطلق خدا )

و بر آن كردگارى اين ثناباد زمين و آسمان را كرده آباد به اخلاق و به اكرام و صفايى خداوندان عالم را خدايى ز هر چه آفريدى زين جهانت تو آن را آفريدى با بيانت ز تو پيدا شده ملك وجودى ز تو هم باز گردد چون تو بودى ندارى همسرى همتا چنانى همه دانستنيها را تو دانى در اين پهناور عرصه ز هستى بر آن دارى تسلط روى دستى ز دانايى تو پنهانى تو نفوذ و قدرت و بينايى تو ز هر چيز و ز هر كس برترى تو تو دارنده كشنده سرورى تو

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.