فراز 2 از دعای 47 ( احاطۀ مطلق خدا )

پروردگارا ستايش مى‌كنم تو را كه پديد آورنده‌ى آسمانها و زمين هستى و اين نمونه‌ى جلالت و عظمت تو است. توئى شايسته‌ى تعظيم و ستايش، رب الارباب و پرورش دهنده‌ى هر مربى و خداوند همه‌ى جهانيانى و معبود همه‌ى مخلوق، توئى آفريننده‌ى هر موجود و وارث هر چيز در عالم وجود. چيزى در عالم وجود به تو نمى‌ماند نه كسى به تو ماند و نه تو به كسى مانى هيچ چيز از نظر تو و از علم تو پنهان و مخفى نيست تويى كه به هر چيز و به هر موجودى از عالم وجود احاطه دارى و تو نگاهبان آنها هستى توئى قوه‌ى موجده و توئى قوه مبقيه،

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.