فراز 2 از دعای 47 ( احاطۀ مطلق خدا )

پديد از تو شد آسمان و زمين مبادا ز من جز تو را آفرين تو را بى‌نيازى و بخشش جهان كه هرگز فراتر نيايد از آن خداوندگارى سزاوار تست چنين آفريدن همه كار تست تويى آفريننده هر بنده را نهد بنده، مر آفريننده را نه هفت آسمان و نه بالى ز مور نباشد داناييت هيچ دور ز تو نيست پنهان نه چيز و نه كس بود بر جهان جمله‌ات دسترس همانا نگهبان هر چيز تو چو آرى، نگهدار آن نيز تو

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.