فراز 27 از دعای 47 ( شکست ناپذیری خدا )

منزه و پاكى! با هيچ يك از حواس (: سامعه، باصره، شامه، ذائقه و لامسه كه آنها را حواس ظاهره گويند، و خيال، وهم، حس مشترك، حافظه و متصرفه كه آنها را حواس باطنه نامند) درك نمى‌گردى، و با دست ماليدن و اتصال جسم شناخته نمى‌شوى (زيرا درك شدن به وسيله‌ى دست و تماس جسم از لوازم جسميت است و خداوند سبحان منزه از آنست) و كسى نمى‌تواند با تو مكر نمايد (زيرا چيزى بر خداى تعالى پنهان نيست تا فريب خورد) و تو را دور سازد (تا چيزى را از تو پنهان نموده بر آن آگاه نشوى، زيرا خداوند متعال با هر كس هست و به هر چيز احاطه دارد، چنانكه قرآن كريم «س 58 ى 7» فرموده: ما يكون من نجوى ثلثه الا هو رابعهم و لا خمسه الا هو سادسهم و لا ادنى من ذلك و لا اكثر الا هو معهم اينما كانوا يعنى سه كس را رازى نباشد جز آنكه خدا چهارم آنها است و نه پنج كس را جز آنكه خدا ششم آنها است و نه كمتر از آن و نه بيشتر جز آنكه هر كجا باشند خدا با آنها است) و با تو نزاع و دشمنى كند، و بر تو غلبه نموده و چيره گردد، و با تو جدال و زد و خورد نمايد، و با تو خدعه كرده فريب دهد!

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.