بار خدايا! تو در هر زمان دين خود را به پيشوايى يارى بخشيدهاى، و او را بر پاى داشتهاى تا رايت آسا راهنماى بندگانت شود و در ديارت چراغ فروغ بخش هدايت باشد و رشتهى پيمان وى به رشتهى پيمان خويش پيوستهاى و او را وسيلهى خشنودى خويش گردانيده و اطاعت وى را واجب ساخته و مردمان را از سركشى در برابرش بر حذر داشته و مقرر فرمودهاى كه به هر چه فرمان مىدهد اطاعت نمايند و از هر چه باز مىدارد خوددارى ورزند و هيچ كس بر وى پيشى نجويد و كسى از وى واپس نماند و او همانا نگهدار آنهايى است كه بدو پناه مىجويند و او همانا حافظ پناه جويان و مامن گروندگان و دستاويز متمسكان و زيور جهانيان است.