بار خدايا تو دين خود (اسلام) را در هر زمان و روزگارى به وسيلهى امام و پيشوائى (يكى از ائمه معصومين (ع)) كه او را براى بندگانت علامت (راهنما)، و در شهرها نشانهى (راه حق) برپا داشتهاى تاييد كردهاى پس از آنكه پيمان (دوستى) آن امام را به پيمان (دوستى) خود پيوسته و او را سبب خوشنودى خويش گردانيدهاى و طاعت از او را واجب نموده و از مخالفتشان برحذر داشتى، و به فرمانبرى فرمانهايش، و باز ايستادن از نهى و بازداشتنش، و به اينكه كسى از او پيشى نگيرد، و از او واپس نماند فرمان دادهاى پس او است نگهدار پناهندگان، و پناه اهل ايمان، و دستاويز چنگزدگان (از كيفرها) و جمال و نيكوئى جهانيان،